PRIJSUITREIKING
Om de winnaars van de schooltuincompetitie aan te kunnen wijzen hebben we de volgende evaluatiemethode gebruikt:
- Evaluatie via verassingsbezoeken (25%)
- Originaliteit van de tuin, initiatief voor de slot presentatie en eigen initiatief van de
scholen (25%)
- De kinderen op de Buitenburcht, de basisschool in Almere die geld in heeft gezameld voor
ons project hebben aan de hand van fotos beoordeeld welke school het beste werk heeft
geleverd (10%)
- Evaluatie van de oogst (15%)
- Evaluatie van kennis via schooltuin examens (15%)
- Toekomstperspectief van de tuin (10%)
De verassingsbezoeken waren een goede methode om te zien of de scholen zich ook naast de schooltuinlessen inzetten voor een goed beheer van de tuin. Helaas hebben we teveel gezien dat er slordig of geen water gegeven wordt.
De slotevaluaties op de scholen waren een groot succes, zoals jullie op deze website hebben kunnen lezen (doorklikken op de scholen) heeft elke school hier een groot spektakel van gemaakt en hebben de scholen de mogelijkheid aangegrepen om hun werk en kennis te demonstreren aan ons en aan de andere klassen. Hiernaast hebben een aantal scholen goed gebruik gemaakt van onze ondersteuning voor het instaleren van onder andere een kraan in de tuin, een schaduwnet.
De kinderen van de Buitenburcht in Almere hebben aan de hand van vier categorien bepaald welke fotos ze het beste vonden.
De oogst hebben we geevalueerd op grond van een aantal parameters; opbrengst van het gewas, kwaliteit van de oogst, manier van oogsten en omgang met de oogst.
De kennis die de kinderen opgedaan hebben, hebben we getoetst via twee examens en de kwaliteit van de schooltuinschriften waarin de kinderen hun lessen noteren.
Het toekomstperspectief is een beetje subjectief maar wanneer je voor langere tijd in de tuinen van de scholen aan het werk bent krijg je een redelijk goed inzicht of de leraren, de directeur en de portier een beetje betrokken zijn bij het schooltuinenproject en of ze de intentie hebben om hier in het volgende schooljaar mee door te gaan.
Aan de hand van deze criteria hebben we de vier deelnemende scholen beoordeeld, waarbij de eerste twee scholen dicht bij elkaar geeindigd zijn en de laatste twee scholen elkaar eveneens niet veel ontlopen wat betreft eindscore. Vooral de betrokkenheid van het lerarenteam en de directrice van de winnende school heeft de doorslag gegeven in de eindbeoordeling.
De schooltuinencompetitie in de ¨Zona Sur¨ van Cochabamba 2007 heeft de volgende winnaars opgeleverd:
1) Carlos Medinacelli (twee computers en een printer)
2) San Antonio (twee computers)
3) Villa Israel (computer en printer)
4) Atiy (computer)
.JPG)
Al zijn de kinderen die deelgenomen hebben aan het project natuurlijk de echte winnaars. Alle 500 kinderen die dit jaar schooltuinlessen hebben gehad hebben aan het eind van het schooljaar zaden ontvangen om in de zomervakantie (regenseizoen) thuis hun eigen tuin in te richten.
Zaden om thuis een tuin in te richten
Kleine moestuin van 1 van onze leerlingen van Carlos Medinacelli
Op de paginas van de deelnemende scholen staan korte berichtjes met fotos van de prijsuitreiking.
We hopen dat de kinderen en de lerarenteams dit jaar veel geleerd hebben en dat de scholen met enthousiasme de tuin in eigen beheer voort gaan zetten.
Wij zijn momenteel bezig met het zoeken van financiering om dit succesvolle project in 2008 een vervolg te kunnen geven op nieuwe scholen.
Arnold Brouwer
29 november 2007
posted by Arnold Brouwer at 6:52 AM
0 comments
De geschiedenis van Ariel is een typerend verhaal voor veel families hier in de Zona Sur van Cochabamba. Ariel is één van de zes kinderen van Benita Pozo. Mevrouw Pozo heeft een aantal broers die op het kleine terreintje van de familie Pozo wonen in Mizque. Zelf heeft zij zich na op verschillende plaatsen in Santa Cruz, en Carrasco (Chapare) gewoond te hebben in Cochabamba gevestigd waar ze op het huisje van een nicht past die sinds een jaar naar Spanje is vertrokken om daar geld te verdienen. Ze wonen dicht bij de school op een klein stukje grond ongeveer 100 meter van de weg. De peetvader van Ariel is bouwvakker en zijn moeder wast kleren om Ariel en zijn oudere zus Adriana te kunnen onderhouden. Ze verdient rond de 50 eurocent voor het wassen van een dozijn aan kledingstukken. 
Het huisje waar ze in wonen is een eenvoudige constructie van cement en baksteen, met deur maar zonder ramen. Het huisje heeft alleen electriciteit en is niet aangesloten op de waterleiding en riolering. Sinds kort bevat de waterput weer water omdat Ariel samen met zijn peetvader de geimproviseerde waterput iets dieper uitgegraven hebben.
Om zijn kleine beschermde tuintje te kunnen realiseren heeft Ariel oude pallets die opgestapeld lagen met ijzerdraad aan elkaar gebonden. Het tuintje van 12 vierkante meter is bovendien afgedekt met een doek gemaakt van met de hand aan elkaar genaaide zakken. Dit schaduwnet voorkomt dat op het heetst van de dag de zon de planten teveel uitdroogt.
Pas geleden heeft Ariel zijn eerste spinazie oogst verkocht om zijn moeder te helpen. Momenteel heeft hij koriander, ui, spinazie en quirquina in de tuin staan. Hij probeert ook enkele avocadopitten wortel te laten schieten. Het enige gereedschap dat hij heeft is een kleine pikhouweel. Door gebrek aan financiele middelen heeft hij het beheer van zijn tuin nog niet kunnen optimaliseren.